Arıcılık hem bilgi hem de beceri gerektiren zanaat sayılan bir meslek grubudur. Arıcının hem arının sağlığını gözlemlemesi hem de arının bakımı ve beslenmesinde kullandığı arıcılık malzemelerinin temizliğine dikkat etmesi gerekmektedir. Arılar, şifa kaynağı ürünler üreten minik canlılardır.
Bal arılarında oğul verme, genellikle çevre koşulları tarafından idare edilmekte ve iç güdülerin tesri altında oluşmaktadır. Kolonide genç işçi arı sayısı arttıkça, koloninin kuluçka sahaları ve bal stoklama alanları daraldıkça, oğul verme eğilimi de artış göstermektedir. Bununla beraber nektar akımının başlarında yaşlı ana arı bulunan kolonilerde oğul verme olayı daha çok meydana gelmektedir. Çiçeklerden nektar gelişiminin uzun zaman devam ettiğini bölgelerde ve de iki nektar periyodu olan alanlarda, bir kolonide birden çok oğul teşekkülü olmaktadır. Kolonilerin oğul vermesi, doğal olarak yeni kolonilerin teşkili, yaşlı ana arıların yenilenmesi ve ana arı çiftleşme uçuşlarında ana koloniden yeni kolonilerin oluşması durumudur.
Genel olarak bakıldığında ilk çıkan oğullarda, koloninin yaşlı ana arısı bulunmaktadır ve bu da geride kalan koloniye genç ana arı yapma şansını tanımaktadır. Oğul ile gidecek olan ana arı, oğul ile çıkmadan üç veya dört gün önce yumurtlamayı azaltır ve de uçma yeteneğini tekrar kazanarak ilk oğullara öncülük eder. Oğullar, uçabilen, genç ve bal toplamaya hazır işçi arılar tarafından oluşur. Ana arılar yeniden yumurta yapmaya başlayıncaya dek arıcılık malzemelerinden olan kovana getirilen balların çoğu stoklanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder