Arıcılık mesleğinde birçok bilinmesi gerekilen arı hakkında hastalıklar, arıcılık malzemeleri çeşitleri ve doğadan faydalanma koşulları vardır. Bal arısında (apis mellifera) nosema hastalığı bir protozoa olan nosema apis (zander) tarafından meydana getirilmektedir. Nosema hastalığı, ergin arıların tehlikeli bir hastalığı olarak bilinmektedir. Nosema hastalığı sporla bulaşmaktadır. Nosema apis sporları, ergin arılar beslenirken bulaşık besinlerle birlikte mideye (ventriculus) kolayca alınabilmektedir. Ventriculus veya diğer adı ile orta barsaktaki epitel hücreleri içinde hastalık sporları asalak olarak gelişir. Çoğalma ve bulaşma bu sporlar ile olmaktadır.
Nosema sporları soğuğa karşı oldukça dayanıklıdır. Fakat çok sıcak ve kurak şartlarda yaşama şansları azalmaktadır. Dışkı ile petek gözlere girmesi halinde en az bir yıl, bala bulaşması halinde ise en az 10 ay canlı kalabilmektedir. Nosema hastalığı arılarda ishal yaparak ergin işçi arıların normal yaşam süresini kısaltmaktadır. Hastalık, arılarda barsak epitel hücrelerinin fonksiyonunu engellediği için besin maddeleri tam olarak değerlendirilemez. Dolayısıyla koloni zayıflar ve bal verimi giderek azalır.
Ana arı nosemaya yakalamış ve yumurta koyma kapasitesi azalmış ise işçi arılar tarafından sık sık değiştirilir. Ergin arı sayısındaki kayıplar yavru bakımını dolaylı olarak aksatabilmektedir. Nosema hstalığı en çok ilkbaharda meydana gelmektedir. Bu mevsimde arıların dizanteri yani ishale kolayca yakalandıkları bilinmektedir. Böyle durumlarda nosema hastalığı daha ciddi bir tehlike yaratmaktadır. Nosema ve dizanterinin birlikte bulunması ayrıca bir amip olan malpighamoeba mellificaenin görülmesi, koloni bireylerinin tedavi şansını hayli azaltmaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder